Remco was een ondernemend "menneke".
Kwam al vroeg in het ziekenhuis na een val uit de kinderstoel.
Door een scheurtje in zijn bovenbeen en zijn Charly Chaplin beenstand
is hij vaak door de orthopedische molen gegaan. Gelukkig
ontwikkelde hij zich goed en heeft er geen trauma aan overgehouden.
Met schoolmaatjes
op voetbal en later ook op hockey , omdat de neefjes en nichtjes
dat ook allemaal deden. Misschien dat ik dan eens tegen hen moet
spelen en snap waar hun het over hebben. Ook was Remco gek op
kinderen en hielp zijn moeder bij het Mini-Hockey-Festijn in
Geldrop.
Als puber werd
Remco vrijwilliger bij Buurthuis Tongelre vanuit het misdienaar
in de Antonius van Paduakerk. Hij heeft er mee gewerkt
aan toneel decors, geluid etc, met Theo & Maria.
Dat waren leuke tijden hij ging er graag naar toe. Ook omdat
zijn zusje mee in het toneelgezelschap zat.
Later was de uitdaging
om in de Kano-sport te gaan. Dat werd deels een family happening.
Kamperen in de Ardenne een speciale plek voor de Pinksterweekenden.
Het is daar waar ik later op het uitterst ongerepte puntje de
steen op aarde heb verlegd. Pas toen drong het echt tot me door
dat je nooit meer thuis zou komen. Het was er erg mooi, ongerept,
erg stil maar niet eenzaam.
De 1ste keer dat
je de dood zoals je me ooit beschreef in de ogen zag was tijdens
een kanotocht van Valkenswaard naar de Venbergsemolen. Jij sloeg
om en werd met de stroom meegenomen. De politie heeft je mee
uit het water gehaald en je bij me terug gebracht bij het eindpunt.
De 2e keer was toen je op het circuit van Spa in een looping
werd getrokken. Maar jij bleef de wereld en het leven zien als
een feestje. Altijd vrolijk, altijd voor iedereen klaar staan.
Voor jouw Oma was je het Prinsje, jullie hadden een speciale
band van begin af aan. Jij maakte het gemis van Franky draagbaar.
Voor Opa Joke was je ook bijzonder. Het 1ste kleinkind een jongen
en mede vernoemd naar hem.
Later zou blijken dat je er je voordeel aan hebt gehad buiten
je broer en zus. Jammer dat dat maar voor korte duur was, het
werd in 1978 immers erg stil aan de overkant.
Gelukkig was je
op je werkplekken al dan niet met je vrienden. Fietsen kon je
als de beste, ging dagelijks met plezier in Oirschot naar school
met een ommetje langs Oma.
Ook ging je voor het eerst met Oma en Opa Arie , voor een kampeervakantie
mee naar het buitenland. Wist jij toen veel dat 3 weken zo lang
waren. Maar gelukkig kwam alles goed. Foto's, kaarten en een
skateboard herinneren er ons nog aan.
Ja zo heeft het
leven van een " Mien bewaar" toch zijn voordelen.
|
