het startschot voor 2012 is gestart. Dat geeft stof tot nadenken, hoe ga ik verder met Remco’s gedachten goed.
Ja de dingen die we samen wilden gaan doen werden mij onder de voeten weg gemaaid. Het leven zag er ineens anders uit. Klaar staan voor je gezin en doorgaan. Makkelijker gezegd als gedaan. Makkelijk is en was het niet om ons gezin bij elkaar te houden. in het begin werd ik geleefd door het iedereen zo goed mogelijk naar de zin te maken. Achteraf gezien is dat de grootste fout geweest. De regie uit handen geven aan je kinderen.
Dat heeft er voor gezorgd dat ons gezin niet meer samen kon praten en we mijlen ver uit elkaar leefden onder een dak. Dat was niet vol te houden. Ik koos voor mijn eigen ik met Remco in gedachten. En heb in 1994 mijn eigen weg gekozen wat niet door iedereen in dank werd afgenomen. Maar ben toch blij wat ik van het leven heb kunnen maken zonder steun van mijn familie. Het is mede voor Remco en zijn kleine nichtje dat ik nog steeds zoekend ben naar verre verwanten die soms dichter bij je wonen als je denkt.
Zo is inmiddels de familie gegroeid met liefde volle mensen die net als ik denken leven en laten leven. De deur staat altijd open voor wie de draad weer op willen pakken.
Daarbij horen ook de vrienden van Remco en hopen dat er nog meer voor mij onbekende vrienden bij komen. Misschien is het mooi om een boekje te maken met herinneringen aan Remco. Ik ben al begonnen met het 1ste hoofdstuk. Help jij ook mee e.e.a. aan / in te vullen?
