Oma Nuenen, (werd ze genoemd door jou ) werd geboren in Nijmegen als jongste kind van 12 kinderen. Ze had het altijd erg gezellig als had zus Aloysia Schoenmackers-Leenders, een week rond haar verjaardag in Eindhoven kwam logeren. Er werd heel wat af gezongen en gekaart. Daarbij was bessenjenever van Coebergh altijd erg in trek.

De adressen van haar waren o.a.

• 15 september 1933 in de Hertstraat 41 te Nijmegen (huwelijksdatum)
• 30 oktober 1945, Wattstraat 40 te Eindhoven
• 3 mei 1972, van Maerlantstraat 18 te Nuenen (vandaar Oma Nuenen)
• 1986 – 1995, huize Steffenberg te Vught waar ze ook is overleden.

Zij had een hekel aan koken en naaien. Voor verstel werkzaamheden had ze een werkster die van alle markten thuis was. Ook deden ze samen graag een kaartje leggen. Een vakantie was voor alleen maar vakantie geweest als ze niet hed gekookt. Dus werden het Hotel vakanties. Dat haar man dan wel eens naar de bergen wilde oke maar Valkenburg was al ver genoeg. Toch zorgde ze er altijd voor dat er Hollands kost op tafel stond. Behalve met hoogtij dagen dan kookte haar man. Voor kaarten had ze altijd tijd . Ook ging ze graag naar het koor. Tot het laatst van haar leven kon je haar met zingen actief krijgen. Ze werd 90 jaar. Vanaf haar 81 is ze ineens blind geworden. In het begin was er nog een licht en een donker. Maar dat ging snel voorbij. Ze was nooit ziek maar had klachten over hoofdpijn. Haar huisarts zij dat ze last had van een voorhoofdsholte onsteking. Helaas had hij het fout beoordeeld. Voor een kou ging ze nooit naar de dokter. Later bleek dat er een bloedstolsel in een ader zat aan de achterkant van haar hals. Het had verholpen kunnen worden als ze het eerder hadden onderkend.
Ze leed haar handicap in stilte. Want als ze ging mopperen kwamen de kinderen misschien niet meer. Nu kwamen ze tenminste op toerbeurt 1 x per 14 dagen. Haar dochters kwamen nog extra op woensdagmiddag. Even wandelen en daarna meteen de dobbelstenen op tafel. Dat kon ze met haar kinderen spelen. Haar geheugen bleef goed en we lieten haar daarom ok zelf tellen. Wij noemden dan wat ze gegooid had. Om het spannender te maken had Hetty een ladderprijs bedacht . 2 x per jaar werden deprijsjes verdeeld. Beste kind, beste kleinkind, beste aanhang. Als ze niet wilde dobbelen was ze echt ziek. Ze is overleden aan slijtage. Haar eetlust wat niet je dat. Ze werd goed verpleegd. In huize Steffenberg te Vught. Een huis voor blinde en slechtziende mensen vanaf 25 jaar. Haar afscheid hebben we ook in de Steffenberg gehouden en daarna werd ze in Nuenen begraven bij haar man.